Afgelopen zondag 17 september verzorgde theaterwerkplaats de Rode Hoed een mooie voorstelliong bij ons. Hierbij het krantenartikel:

HENGELO – Woonerf Luscinia bevindt zich in het buitengebied, ergens tussen Hengelo en Wichmond, ver van de hectische drukte. Een plek waar je even tot jezelf kunt komen… Maar eh, lukt dat eigenlijk wel, want je smartphone werkt ook hier – Insta en Tiktok zijn overal.

Door Sander Grootendorst

Laat dat nou net het thema zijn van de voorstelling “Ik”, die drie actrices van theaterwerkplaats De Rode Hoed uit Zutphen zondagmiddag bij Luscinia ten beste gaven. In een nieuwe zaal, het Alvarium genoemd, met lemen wanden en fijn nazomerlicht door de ramen. Niettemin… daar is dat mobieltje waarop je wil blijven swipen. En jezelf wil blijven vergelijken met anderen die selfies plaatsen waarop ze er perfect uitzien en perfecte dingen doen.

Hoe word je dat trouwens: perfect? Kun je dat leren? Jazeker, zegt Miss Perfect, gespeeld door de 23-jarige Madelief. Ze heeft haar eigen School of Perfection waarvan ze de ‘perfecte lerares’ is, daar zingt ze zelfs een liedje over. Ze neemt Ella (21) en Marije (25) als leerlingen aan. Miss Perfect blijkt een ijdele en strenge lerares. Haar leerlingen hebben het zwaar. Gaan ze straks wel slagen voor de eindtoets?

De Rode Hoed is gespecialiseerd in theater door mensen met een hulp- of zorgvraag. Opnieuw wordt duidelijk dat theater dé gelegenheid is die alle eventuele verschillen en vooroordelen wegneemt: iedereen is gelijk. Juist door iemand anders te spelen, word je meer jezelf, kun je meer dan je misschien dacht. De drie jonge vrouwen weten ook het plotseling uitvallen van hun twee mannelijke medespelers vrijwel geruisloos op te vangen. Je zou haast zeggen: perfect! Er doen zich hilarische taferelen voor, zoals wanneer de leerlingen make-up moeten aanbrengen, terwijl Miss Perfect zelf een beetje arrogant haar nagels zit te doen. Of wanneer de leerlingen met mes en vork spaghetti moeten eten, hoewel het met de vingers – en met een schaar! – zichtbaar makkelijker gaat. Maar de serieuze ondertoon is nooit ver weg. Zo zijn er de audio-intermezzo’s: opnamen van interviews door de acteurs met leerlingen van vrije school De Regge. Hamvraag: kunnen jullie zonder je mobiele telefoon? Zonder social media?

Uiteindelijk leren Ella en Marije dat je echt niet de hele tijd ‘aan’ hoeft te staan, dat soort perfectionisme is onwenselijk. Sterker nog: je bent perfect door niet perfect te zijn, zo zit dat! In een van de eerste scènes komt dat al aan de orde. Madelief omschrijft het wezen van perfectionisme: “Je weegt 70 kilo en bent 158 centimeter lang”. Niet de officiële perfecte maten… Pardon: wel de officiële perfecte maten, die van Miss Perfect! Iedereen is zijn of haar eigen maatstaf.

Bevrijd van de drang tot perfectie zingen ook Ella en Marije, deels gezamenlijk, een lied waarin ze beschrijven wie ze zelf zijn. En net als het liedje van Miss Perfect is dat geen perfecte meezinger. Maar daardoor komen de werkelijke Ella en Marije des te beter uit de verf en daar kan geen influencer iets aan verbeteren.